كتابخانه ابن طاووس (فارسي) - إتان گلبرگ - الصفحة ٣١
بن حمزه، كه وى را با على بن موسى الرضا [ع] مقايسه مى كند، گوش مى كرد. (74) موضع ابن طاووس در برابر مغولان چه بوده است؟ در اين باره مواد اندكى وجود دارد كه بتوان به آنها استناد كرد. در اقبال نسبت به حاكم مغول (ملك الارض) تشكر كرده و مى گويد كه براى او دعا خواهد كرد. (75) وى خود را نسبت به تعيينش براى نقابت از سوى هلاكو بى تفاوت مى داند. ابن طاووس يكى از كتابهاى خودش را به توسط صاحب ديوان براى هلاكو فرستاد. (76) بر خلاف، شاهدى از ابن عنبه (828) در دست داريم (با اذعان به اينكه منبعى متأخر است) كه ابن طاووس در ابتدا بر آن بوده تا اين منصب را نيز نپذيرد اما بعد از اينكه نصير الدين طوسى از قصد وى آگاه شد، به وى هشدار داد كه اين تصميم منجر به قتل وى خواهد شد. (77) ابن عنبه د ر تأليف فارسى خود الفصول الفخريه، مىنويسد كه ابن طاووس توسط هلاكو به اجبار و اكراه نقيب النقبا شد. (78) اگر

(٧٤). ابن زهره، غاية ص ١٤٦، گر چه گزارشات مربوطه محل رخداد را نمى گويد، محتملا در بغداد روى داده است. " مرتبه " بيشتر در مراسم و تشريفات مورد استفاده قرار مى گرفته است. مق‍:
٦٩ - ٥١. pp, ١٩٧٣, ٤١, REI ", A propos de martaba ", Sadan. J و همان مؤلف در:
١٩٧٦, Leiden, Orient medieval - Le mobilier au Proche فهرست، زير مورد، بر خلاف گفته اشپولر، علوى نقيب موصل كه عده‌اى از مسيحيان به خانه‌اش پناه بردند ابن طاووس نبوده است.
(٥٧٦. p, ١٨٩٠, Paris, Bedjan. P. ed, Chronicon syriacon, Ber Hebraeus) مق‍: Strothmann ص ٩٤، (٢٤٢. p, Die Mongolen in Iran) (٧٥). اقبال صص ٥٩ / ٥٨٨، ٧١ / ٦٠٠.
(٧٦). اين عنوان شمس الدين جوينى (م ٦٨٣) است. نك‍: دائرة المعارف چ ٢ مقاله " جوينى، شمس الدين " [از: Spuler. B] در آنجا ابن طاووس مىنويسد: العلاء صاحب ديوان المماك المعظمة الشمسي (الملاحم والفتن ص ١٥٦ / ١٧٢)، شايد اين اشاره به برادر جوينى، علاء الدين عطاملك (م ٦٨١) باشد، مق‍: دائرة المعارف چ ٢ مقاله جوينى، علاء الدين از:
([Boyle. A. J] - Barthold. W). من به Preiss - Amitai. R. Dr بخاطر اشارات مفيدى كه در اين باره كرده متشكرم. نيز نك‍: الشبيبي، مؤرخ العراق ابن الفوطى ج ٢ / ١ ص ٢٣٠.
(٧٧). نامه دانشوران ١ / ١٧٦ - ١٧٧ به نقل از ابن عنبه در عمده، مق‍: الانوار الساطعة ص ١١٦. اين مواد در چاپهاى " عمده " كه من ملاحظه كردم نيامده (بمبئى، ١٣١٨، نجف ١٣٨٠، بيروت ١٣٩٠) واحتمالا از نسخه طولانى تر اين تأليف اخذ شده كه گفته مى شود به صورت نسخه خطى باقى مانده است. مق‍: دائرة المعارف چ 2 مقاله " ابن عنبه " از [scarcia amoretti. b]; چاپ بمبئى 1318 داراى متن كوتاه ترى است نه طولانى تر آنطور كه در اين مقاله فرض شده است.
(78). ابن عنبه، فصول الفخريه صص 131 - 132.
(٣١)
الذهاب إلى صفحة: «« « ... 26 27 28 29 30 31 32 33 34 35 37 ... » »»
الفهرست