(٤٥). حادثه‌اى كه اربلى در كشف الغمه ٣ / ٢٨٣ - ٢٨٦ بيان كرده وخواند مير (حبيب السير، تهران ١٣٣٣ ش، ٢ / ١٠٧ - ١٠٨) آن را بازگو مى كند مربوط به همان سالهاست: يك نفر به نام اسماعيل بن حسن الهرقلى كه از دملى در ران چپ خود رنج مى برد به حله آمد و از ابن طاووس يارى خواست، ابن طاووس (كه بايد براى سر زدن به وطن خود رفته باشد) او را نزد اطباى محلى فرستاد و آنها گفتند كه تنها راه علاج در آوردن دمل است اما اين عمل مى تواند منتهى به مرگ اسماعيل شود. ابن طاووس وى را به بغداد برد اما اطباى آنجا نيز همين عقيده را داشتند. اسماعيل به سامرا رفت تا در مشهد ائمه [ع] دعا كند. در آنجا به پير مردى برخورد كرد كه وى را معالجه كرد و خود را به عنوان امام دوازدهم معرفى نمود. وقتى اين خبر به بغداد رسيد، القمى وزير از ابن طاووس خواست تا در اين داستان تحقيق كند. ابن طاووس با گروهى به ديدار اسماعيل رفت و وقتى ديد كه دمل كاملا از بين رفته (معجزه‌اى كه تنها امام مى توانست آن را انجام دهد) بيهوش شد. پس از آن بن طاووس، اسماعيل را نزد القمى برد و او نيز وى را نزد المستنصر برد.
(٤٦). كشف المحجة صص ١١١ - ١١٢.
(٤٧). كشف المحجة صص ١١٣ - ١١٤.
رفتار دوستانه المستنصر نسبت به ابن طاووس، با توجه به سياست خشن ضد شيعه او كه گزارش شده، قابل ملاحظه است (مق‍: ابن فضل الله العمرى، مسالك الابصار في ممالك الامصار، تحقيق: فؤاد سزگين از انتشارات مؤسسه تاريخ علوم عربى - اسلامى، سرى c چاپ عكسى ج ٤٦ كتاب يازده، فرانكفورت ١٩٨٨ ص ١٩٧). در مقابل ابن طاووس، أبو حفص عمر السهروردى (م ٦٣٢) پذيرفت تا مأموريتهاى سياسى را از طرف خليفه عباسي (الناصر) انجام دهد. نك‍: Hartmann، الناصر ص ٢٤٥ - ٢٥٠، (عوارف المعارف), Suhrawardt - die Gaben der Erkenntnisse desumar as, Gramlich. R . ١٣ - ٩. pp,. ١٩٧٨, Wiesbeden (٤٨). درباره اين جنگ نك‍: ابن العبرى، مختصر تاريخ الدول، بيروت (بى تا) [١٩٧٨ - ١٩٧٩]، ص ٢٥١، الحوادث الجامعه صص ١٠٩ - ١١٣، مق‍: (المقريزى، كتاب السلوك لمعرفة دول الملوك ج ١ / ٢، تحقيق: محمد مصطفى زياده، قاهره ١٩٣٦ ص ٢٧٣ (در ذيل حوادث سال ٦٣٦) درباره خانقين نك‍: دائرة المعارف چ 2 مقاله " خانقين " [از: Schwarz. P].
جورماغون (جورمون). م

مفاتيح البحث: شهر ربيع الثاني ⁽¹⁾، جعفر بن محمد بن أحمد ⁽¹⁾، مدينة بغداد ⁽³⁾، كتاب كشف الغمة للإربلي ⁽¹⁾، مدينة بيروت ⁽¹⁾، الشهادة ⁽¹⁾