جعفر طوسى (5) است كه ابن طاووس غالبا به وى با عنوان " جدى " اشاره مى كند (ظاهرا بمعناي نياى من نه جد من) (6). يكى از اجداد او أبو عبد الله محمد بن اسحاق بن الحسن (زندگى احتمالا در اوايل قرن چهارم) از اولين كسانى بوده كه مقام نقابت را در " سوراء " (سورا) بر عهده داشته است. (7) او را طاووس مىخواندند از آن روى كه قيافه‌اش زيبا و پاهايش نازيبا بود (يا بدين دليل كه زيبايى و حماقت در وى جمع شده بود!)، و خانواده وى با همين لقب شهرت يافتند. (8) برخى از اعقاب وى، بعدا به حله و بغداد مهاجرت كردند. (9) ابن طاووس در حله رشد يافت و تحصيلات آغازين خود را در آنجا گذراند.
روشن است كه وى در سال 602 در حله بوده است. (10) او از نزد پدرش سعد الدين موسى كه ما درباره وى، تقريبا چيزى نمى دانيم درس خواند، همانطور كه خود مى گويد: پدر و نيز جد وى ورام، بيشترين نفوذ را بر وى در سالهاى رشدش داشته اند و به او فضيلت، تقوى و تواضع را ياد داده اند. (11) پدر او كه " كتاب المقنعه " مفيد (12) را به وى معرفى كرد بايد شخصى با علائق عالمانه باشد. وى در هنگام وفات، احاديثى را كه جمع آورى كرده و بر صفحات متفرقه نگاشته بود از خود بر جاى گذاشت. ابن طاووس اين مواد را