در چهار مجلد فراهم آورده و براى هر جلد خطبهاى ساخته و عنوانى به مجموع آنها داد. اين تأليف كه به نام " كتاب فرحة الناظر وبهجة الخواطر " ناميده مى شود يكى از تأليفات نخستين وى مى باشد. بنابر اين بايد پدر وى، در وقتى كه او جوان بوده فوت كرده باشد. (13) ديگر اساتيد نخستين وى عبارت بودند از أبو الحسن على به يحيى الخياط (يا حناط) السوراوى الحلى كه از او در ربيع الاول 609 اجازهاى دريافت كرد (14) و ديگرى حسين بن احمد السوراوى كه زير نظر وى برخى از تأليفات أبو جعفر طوسى را تعلم كرد، او در جمادى الثاني 609 به ابن طاووس اجازه داد. (15) ابن طاووس از وطن خود به بغداد رفت. اين بعد از ازدواج وى با زهرا خاتون دختر وزير شيعي ناصر بن مهدى (م 617) بود. (16) انديشه اين ازدواج از پدر و مادر وى بود. (17) ابن طاووس به اين ازدواج چندان راغب نبود با اين تصور كه وصلت با اين خانواده
(٢١)