شود بگونهاى كه در عرف نگويند بين طواف و نماز فاصله شده است.
مسأله 333 - هر گاه فراموش كرد نماز طواف را بخواند و سعى نمود و بعد از سعى يادش آمد كه نماز طواف را نخوانده، فورا نماز طواف را بخواند، و اعاده سعى واجب نيست اگر چه احوط (مستحب) است.
و چنانچه در اثناى سعى يادش بيايد، سعى را قطع كرده و نماز طواف را در جاهايى كه گفته شد به جا آورد، سپس سعى را از جايى كه قطع كرده تمام نمايد. و چنانچه بعد از بيرون رفتن از مكه يادش بيايد كه نماز طواف را نخوانده، بايستى به مكه برگشته و نماز را در جاهايى كه گفته شد به جا آورد. و در صورتى كه نتواند به مكه بر گردد هر جا كه يادش آمد به جا آورد. بلى اگر بتواند به حرم بر گردد احوط (واجب) اين است كه برگشته و نماز را در حرم به جا آورد. و حكم كسى كه نماز طواف را به جهت نادانى ترك كرده، حكم كسى است كه فراموشش كرده. و فرقى بين جاهل قاصر و مقصر در اين جا نيست.
مسأله 334 - هر گاه نماز طواف را فراموش نمود و تا دم مردن يادش نيامد و مرد، بر وليش واجب است آن را قضا نمايد.
مسأله 335 - هر گاه قرائت نماز گزار غلطى داشته باشد، در صورتى كه نتواند آن را درست كند اشكالى در اكتفاى به آنچه مىتواند، در نماز طواف و غير آن نيست و همان اندازه كافى