ديگرى، اظهر جواز آن است.
8 - استعمال بوى خوش مسأله 237 - استعمال بوى خوش از قبيل زغفران و عود و عنبر و مشك وورس به خوردن و بوئيدن و ماليدن بر بدن، بر محرم حرام است. و همچنين پوشيدن لباسى كه اثرى از بوى خوش در او باشد. و احوط (مستحب) اولى اجتناب از هر بوى خوشى است.
مسأله 238 - خوردن ميوه هاى خوشبو مانند سيب و به عيبى ندارد. ولى اولى اين است كه از بوئيدن آنها هنگام خوردن خوددارى شود.
مسأله 239 - بر محرم واجب نيست كه هنگام سعى بين صفا و مروه در صورتى كه عطر فروشى آنجا باشد، بينى خود را از بوى خوش ببندد. ولى احتياط (واجب) لازم اين است كه در غير حال سعى، بينى خود را از هر بوى خوشى ببندد. و بوئيدن خلوق كعبه كه يك نوع عطر است عيبى ندارد.
مسأله 240 - هر گاه محرم عمدا مقدارى بوى خوش استعمال كند، كفاره‌اش بنابر مشهور يك گوسفند است. ولى ثبوت كفاره در غير خوردن، محل اشكال است هر چند احوط (مستحب) كفاره دادن است.
مسأله 241 - احتياط واجب اين است كه محرم بينى خود را از بوى بد نگيرد بلى تند رفتن از جهت خلاصى از بوى بد عيبى ندارد.