وثوق بأشد بطورى كه اطمينان داشته باشند كه أو اعمال حج را انجام خواهد داد.
(مسأله 209): اگر كسى شك كند كه نائب، اعمال را صحيح بجا آورده يا نه، بايد حكم بر صحت شود.
5 - آشنائى نائب به أفعال و احكام حج: نائب بايد احكام و اعمال حج را هر چند اجمالا آشنا بأشد (اگر چه موقع انجام عمل، در بعضي جاها با ارشاد و راهنمائى كس ديگرى بأشد).
6 - عدم اشتغال ذمه نائب به حج واجب: كسى كه حج بر أو واجب است نمىتواند در همان سال از ديگرى نيابت كند و اگر نيابت كرد كفايت حج أو محل اشكال است.
(مسأله 210): اگر شخصي در ميقات به نيابت از پدرش محرم شد و سپس متوجه گرديد كه خودش مستطيع بوده، احرام أو باطل است و بايد به ميقات برگردد و براى خودش احرام ببندد و اگر نتوانست برگردد از هر جا كه مىتواند احرام مىبندد.
(مسأله 211): هر گاه كسى در هنگام أجير شدن، نمىدانست كه حج بر خودش واجب است نيابت وى مشكل است ولى اگر غفلت داشت و فراموش كرده بود در أين صورت، نيابت وى على الظاهر اشكالى ندارد و ذمه منوب عنه فارغ شده و نائب مستحق أجرة المثل خواهد بود.
7 - توانائى انجام تمامى اعمال حج: نائب بايد توانائى انجام تمامى اعمال و مناسك حج را داشته بأشد بطورى كه بتواند آن را بطور صحيح وكامل انجام دهد.