(مسأله 164): كسى كه با پولى بذلي حج بجا آورد كفايت از حجة الاسلام مىكند و اگر بعدا مستطيع گردد حج بر أو واجب نخواهد بود.
(مسأله 165): هر گاه پولى بذل شود كه حج بجا بياورد و آن پول در بين رآه تلف گردد وجوب حج ساقط مىشود مگر أين كه خودش از همان مكان براى حج مستطيع بأشد كه در أين صورت كفايت از حجة الاسلام نيز مىكند.
ولى اگر بداند با صرف پول خود، پس از بازگشت در اداره زندگى به زحمت و مشقت خواهد افتاد واجب نيست ادامه دهد.
(مسأله 166): كسى كه براى حج به ديگرى پولى بذل كرده مىتواند از بذل خود رجوع كند و در أين صورت:
اگر در بين رآه رجوع كرد بايد هزينه بازگشت أو را بدهد.
اگر پس از احرام رجوع كرد بر گيرنده واجب است در صورتي كه از همان مكان مستطيع بأشد حج را تمام كند، و ضامن بودن بذل كننده، آنچه را كه أو براى اتمام حج صرف مىكند مورد اشكال است.
(مسأله 167): هر گاه شخصي براى كسى پولى وصيت كند كه با آن پول، حج انجام دهد و آن پول به مقدار هزينه حج و مخارج زندگى وى بأشد پس از مرگ موصى، حج بر موصى له واجب مىشود.
(مسأله 168): اگر شخصي پولى را براى حج، وقف يا نذر يا وصيت نمايد و متولى وقف يا ناذر يا وصى، آن پول را به كسى بذل كند قبول و انجام حج بر أو واجب خواهد شد.
(مسأله 169): اگر مالى را بذل كنند و مخير نمايند به أين كه حج