كند.
(مسأله 942): هر گاه يقين كرد كه وكيل أو قرباني را ذبح كرده و با أين اعتقاد، حلق يا تقصير نمايد و سپس معلوم گردد كه ذبح ننموده، پس از ذبح قرباني، اعاده حلق يا تقصير لازم نيست.
(مسأله 943): كسى كه حج نيابى بجا مىآورد مىتواند براى قرباني، شخص سومى را وكيل كند و احتياط آنست كه أو نيز نيت نمايد كه از طرف منوب عنه خودم براى منوب عنه أول قرباني مىكنم.
(مسأله 944): هر گاه شخصي بدون وكالت از طرف كسى قرباني نمايد كافى نخواهد بود.
(مسأله 945): هر گاه چند نفر پول روى هم بگذارند و كسى را وكيل كنند كه از طرف آنان گوسفند خريده و ذبح نمايد و أو نيز هر گوسفند را به قصد يك نفر معلوم قرباني كند كافى است.
مصرف قرباني (مسأله 946): أظهر أين است كه مصرف قرباني فقرا هستند و هديه دادن به مؤمنين نيز جايز نيست و بر صاحب قرباني جايز است مقداري از آن را بخورد و قيمت آن را براى فقرا به عهده بگيرد.
(مسأله 947): لازم نيست آن را به فقير برساند بلكه جايز است به وكيل فقير داده شود هر چند صاحب قرباني بأشد تا أو مطابق با گفته موكل مصرف نمايد (به كسى ببخشد يا بفروشد، يا همان جا رها كند).