(مسأله 194): هر گاه نذر كند كه اگر پسرش از مسافرت بيايد حج انجام دهد و پيش از آمدن پسرش فوت نمايد قضاء واجب نيست.
(مسأله 195): اگر نذر كند كه در سال معينى حج بجا آورده و يا به زيارت يكى از مشاهد مشرفه برود واجب است يكى از آن دو را (به صورت تخيير) انجام دهد وا گر در حالي كه تمكن داشت پيش از عمل به نذر خود، فوت كند احتياط آنست كه قضا شود و اگر اجرت آن دو متفاوت بأشد بايد آن كه اجرتش كمتر است عمل شود مگر أين كه ورثه بر آن كه اجرتش بيشتر است توافق نمايند.
(مسأله 196): هر گاه در حال عدم استطاعت نذر كند مقدار معينى پول به فقير بدهد و سپس پولى بدست آيد كه با آن پول، مستطيع گردد و اگر بخواهد به نذرش عمل كند از استطاعت خارج خواهد شد در أين صورت بايد حجة الاسلام را بجا آورد.
(مسأله 197): اگر كسى فوت نمايد و در ذمه أو دو حج (حجة الاسلام و نذرى) بأشد بايد دو حج از طرف أو بجاى آورند و اگر وافى به دو حج نباشد بايد حجة الاسلام را قضا كنند.
(مسأله 198): هر گاه ورثه بدانند كه در ذمه ميت حجى هست ولى ندانند حجة الاسلام يا حج نذرى است در أين صورت قضاى آن بدون تعيين نوع حج، واجب مىباشد.
ولى اگر ندانند حج به سبب نذر يا يمين واجب شده، قضا و كفاره هر دو لازم است.
(مسأله 199): اگر كسى نذر نمايد كه در سال معينى كسى را به حج بفرستد، و با تمكن، و قدرت، مخالفت نمايد كفاره، و قضاء هر دو لازم است.