كنند و آن مبلغ، كفايت مخارج حج را نكند واجب نيست مستأجر، كمبود را تأمين نمايد هم چنان كه در صورت زياد آمدن نيز مستأجر نمىتواند زيادى را پس بگيرد.
(مسأله 227): اگر كسى أجير شود در سال معينى براى ميت، حج بجا آورد تقديم و يا تأخير آن جايز نيست و اگر بتأخير انداخت و در سالهاى بعد حج را بجا آورد ذمه منوب عنه فارغ شده ولى اجرت را مستحق نخواهد بود مگر أين كه تقديم و يا تأخير با رضايت مستأجر بأشد.
(مسأله 228): اگر كسى را أجير نمايند و شرط كنند كه در سال معين، خودش بايد حج را انجام دهد و اتفاقا در آن سال، فوت كند يا مانعى پيش از رفتن و يا در بين رآه پيش بيايد كه نتواند حج را انجام دهد اجاره فسخ شده و مستحق اجرت نيز نخواهد بود.
(مسأله 229): اگر كسى بدون قيد مباشرت، أجير گرديد كه حج انجام دهد اتفاقا براى أجير مانعى پيش آمد كه نتوانست حج را بجا آورد اجاره فسخ نخواهد شد بلكه مىتواند از طرف منوب عنه، نائب بگيرد.
(مسأله 230): هر گاه شخصي در وسعت وقت، براى حج تمتع نائب گردد و بر حسب اتفاق، وقت تنگ شده و ناچار شود از عمره تمتع به حج افراد عدول نمايد در أين صورت فراغ ذمه منوب عنه مشكل است و اگر اجاره بر تفريغ ذمه منوب عنه بوده بايد با صاحب مال، مصالحه نمايد و اگر اجاره بر اعمال عمره و حج تمتع بود استحقاق اجرت را نخواهد داشت.