حج و بذل (مسأله 145): اگر كسى مخارج سفر حج را نداشته بأشد و مالى به أو بذل شود كه با آن به حج برود واجب است قبول نموده و به حج برود و أين حج را حج بذلي گويند.
(مسأله 146): هر گاه به كسى گفته شود (حج كن مخارج تو به عهده من) واجب است قبول نموده و به حج برود.
(مسأله 147): اگر به كسى گفته شود (پولى را قرض كن و حج بجا بياور و من آن را أداء مىكنم) واجب نيست قرض كند ولى اگر قرض كرد حج بر أو واجب مىشود.
(مسأله 148): اگر به كسى پولى را از بابت خمس (سهم سادات) و زكات (سهم فقرا) بدهند و شرط كنند كه حج انجام دهد ظاهرا حج واجب مىشود.
(مسأله 149): اگر به كسى پولى را از بابت زكات (سهم سبيل الله) بدهند كه در رآه حج صرف كند و در آن نيز مصلحت عامه بأشد ظاهرا نمىتواند در جاى ديگرى صرف نمايد بلكه واجب است به حج مشرف شود.
(مسأله 150): در حج بذلي، حجى كه وظيفه أو است واجب مىشود بدين معنى: اگر به شخصي كه وظيفه أو حج تمتع است پولى بذل كنند كه حج افراد يا قران يا عمره مفرده بجا بياورد واجب نيست قبول كند.