(35) دعاى آن حضرت در شبهاى ماه مبارك رمضان، معروف به دعاى افتتاح پروردگارا! با ستايش تو ثناء خود را آغاز مى كنم، در حالى كه تو با منتت راه درست را تحكيم مى گردانى، و يقين دارم كه در موضع عفو و رحمت مهربانترين مهربانان، و در مقام عقاب و انتقام سخت ترين مجازات كنندگان، و در جايگاه كبريا و عظمت بزرگترين جبارانى.
بارالها! تو به من اجازه دادى كه بدرگاهت دعا كرده و حاجت طلبم، پس أي شنوا مدحم را بشنو، و اى رحيم دعايم را اجابت فرما، و اى آمرزنده از لغزشم درگذر، أي خدايم چه بسيار اندوههايى كه بر طرف كردى، و غصه ها كه از جانم زدودى، و لغزشها كه ناديده گرفته، و رحمت ها كه منتشر نموده، و زنجيرهاى بلا را از هم گسستى.
ستايش مخصوص خداوندى است كه همسر و فرزندى أو را نيست، و در سلطنت و پادشاهى شريكى نداشته، و سرپرستى از روى ذلت و خوارى ندارد و او را بسيار بزرگ شمار.
ستايش از آن خداوند است با تمامى ستودنى هايش بر تمامى نعمتهايش، ستايش خداى راست كه در سلطنتش ضد و مخالفى ندارد، و در تدبير و كارهايش كشمكش كننده أي نيست.