(17) - دعاى آن حضرت در كارهاى مهم، معروف به دعاى عبرات پروردگارا! از تو مى خواهم اى رحم كننده بر اشكها، و اى بر طرف كننده غمها، و اى تسلى بخش دردها، توئى كه ابرهاى تيره محنتها و دردها كه سنگينى نموده را زدوده، و ابرهاى فتنه و آشوب كه فراگير شده را زائل مى سازى، و گياهان آن را نابود، و ساختمانهايش را منهدم، و استخوانها را پوسيده مى كنى، ستم كشيده را مسلط، و طلب شده را طلب كننده، و مظلوم را زورمند، و كسى كه در معرض تعرض مى باشد را قادر مى گردانى.
بار الها! چه بسيار بنده اى كه تو را ندا كرده: پروردگارا مورد ستم واقع شده ام مرا يارى كن، پس تو براى يارى أو بارانى سيل آسا از آسمان برايش فرو فرستادى، و چشمه هايى را گشوده و آب به اندازه مشخصى بالا آمد، و از نگاهبانيت أو را بر روى كشتى حمل نمودى.
اى آنكه هر گاه بنده در تاريكى شب متحيرانه تو را بخواند، و دوست مهربانى براى يارى و پناه نداشته باشد، از يارى تو پناه ودادرسى مى يابد، و دوستى كه او را بسوى خود خوانده، و از سختى رهائيش داده، و راههاى گشايش را برايش مى نماياند.