پروردگارا! مرا دعوت مى كنى در حالى كه از تو روى مى گردانم، و تو محبت مى نمايى و من بغض و عناد مى ورزم، با من دوستى و شفقت مى فرمايى و من از تو نمى پذيرم، گويا بر تو منت مى گذارم، اين ناسپاسى من مانع از رحمت و احسان نمودن تو بر من و فضل و عنايت بر اساس جود و كرمت نشده است، پس به اين بنده نادانت رحم كن و به فضل و احسانت بر من ببخشاى كه تو بسيار بخشنده و كريمى.
ستايش مخصوص خداست كه مالك ملك وجود است، روان ساز كشتيها، رام كننده بادها، پديد آورنده صبحگاهان از شب، و حاكم روز جزا، و پروردگار جهانيان است.
ستايش از آن خداست بر حلم أو پس از علمش، و ستايش از آن خداست بر عفوش پس از قدرتش، و ستايش خداى راست بر حلم و بردبارى طولاني او در مقام غضبش، در حالى كه بر هرچه خواهد تواناست.
ستايش مخصوص خداست كه آفريننده خلق و گستراننده روزى، و پديد آرنده صبحگاهان، و صاحب جلالت و بزرگوارى و فضل و انعام است، آن خدائى كه از نظرها دور است و از اينرو ديده نخواهد شد، و به همه نزديك است، و از اين جهت بر رازهاى پنهان شاهد و گواه مى باشد، اوست بزرگوار و بلند مرتبه.
ستايش از آن خدائى است كه كسى در مقابلش به نزاع بر نخيزد، و شبيهى با او همگون نگردد، پشتيبانى مددكار أو نشود، عزيزان در مقابل عزتش مقهور، و بزرگان در پيشگاه عظمتش متواضعند، و با قدرتش بر هر چه خواهد مى رسد.