اى مولايم تا كى در فراقت ناله بركشم [تا كى در انتظارت حيران بمانم]، با كدام گفتار تو را بستايم، و چگونه و با چه زبانى آهسته با تو سخن گويم؟ بسيار دشوار است بر من كه از غير تو پاسخ داده شوم و هم سخن گردم، بسيار سخت است بر من كه بر فراقت بگريم و مردم تو را واگذارند، بر من سخت و دشوار است كه بر تو و نه بر ديگران بگذرد آنچه گذشته است.
آيا كسى هست كه مرا يارى دهد تا با او هم ناله شوم و مدتى طولانى باهم بگرييم، آيا زارى كننده أي وجود دارد كه أو را در حال تنهائى در زاريش يارى دهم، آيا چشم متألم از فرط گريه أي هست كه چشم من أو را بر گريستن همراهى كند، أي فرزند پيامبر آيا راهى بسوى تو هست كه با تو ملاقاتى صورت گيرد [يا آن راه يافته شود]، آيا اين روز [تاريك غيبت] به فرداى ديدار جمالت مى رسد كه ما بهره مند شويم.
كى شود كه بر چشمه هاي سيراب كننده ات بر آييم و سيراب گرديم؟
كى شود كه از آب زلال [ظهور] تو برخوردار شويم كه تشنگيمان طولانى شده؟ كى شود كه هر بامداد و شامگاه به ديدارت مشرف شويم و ديده هايمان روشن گردد؟ كى تو ما را و ما تو را ببينيم در حالى كه پرچم پيروزى را بر افراشته و آشكارا ديده شوى.
آيا مى شود كه پيرامونت گرد آمده باشيم و تو رهبرى مردم را عهده دار شده باشى، در حالى كه جهان را از عدل و داد پر كرده، و دشمنانت را خوارى و عقوبت چشانده و، سركشان و منكران حق را نابود فرموده باشى، و متكبران را ريشه كن ساخته و ستمگران را از بن براندازى و ما بگوئيم: حمد مخصوص پروردگار جهانيان است.