جانها را در اختيار مى گرفت، و با نيكوترين روشها سخن مى گفت، همه اين امتيازات در خطابه اى كه آن حضرت به مخالفت با تصدى مقام خلافت بوسيله أبو بكر و به محاجه با وى در مسأله فدك ايراد كرد، خود نمائى دارد.
ازدواج آن حضرت آنگاه كه خورشيد رخسار زهرا در آسمان رسالت بدرخشيد، و در افق جلالت ماه تمام شد، افكار همگان به او معطوف گشت، و همه چشمها بسوى او نگران شد.
اصحاب پيامبر چون ارزش و موقعيت آن حضرت را نزد پدر مى دانستند، از اينرو براى كسب شرافت و تقرب بيشتر به پيامبر خواستار ازدواج با ايشان شدند، ليكن پيامبر هر بار به نوعى روى موافقت از ايشان بر مى تافت.
تشخيص كفو و همتا بودن بشرى با بشر ديگر مطلبى است كه فهم انسان از درك آن عاجز است، و تنها خداى تعالى كه از ضمائر مخلوقات آگاه است مى داند چه كسى كفو و نظير كيست، و همتاى هر موجودى در عالم كدام است.
از اينرو اختيار فاطمه (عليها السلام) براى همسرى على (عليه السلام) انتخابى است الهى، خداى تعالى خود براى زهرا زوجى كه كفو و همتاى اوست را برگزيد و در اين عقد آسمانى خود خطبه مى خواند، و شهود اين ازدواج مقدس پيامبر و جبرئيل و فرشتگان الهى هستند.
و در نتيجه همين جهل و نادانى و ناتوانى بشر در شناخت مقام شامخ