(47) دعاى آن حضرت در روز قيامت براى بر طرف شدن عذاب از دوستانش از امام باقر (عليه السلام) روايت شده كه فرمود: حضرت فاطمه (عليها السلام) لحظه‌اى در كنار جهنم توقف مى كند - در آن روز در پيشانى هر كس ايمان و كفر او نقش بسته است - فرمان داده مى شود كه مؤمنى كه بسيار گناه كرده را به جهنم بيندازند، آن حضرت در پيشانى او محبت و دل بستگى او را به خاندان پيامبر مى بيند، و مى گويد:
اى پروردگار من و اى مولايم! مرا فاطمه ناميدى، و دوستدارانم و دوستداران فرزندانم را بوسيله من از آتش رهانيدى، و وعده تو حق است و تو خلف وعده نمى كنى.
آنگاه خداوند مى فرمايد: اى فاطمه راست گفتى، من تو را فاطمه ناميدم، و هر كه تو را دوست داشته باشد و از تو پيروى كند، و فرزندانت را دوست داشته و از آنان پيروى نمايد، را از آتش جهنم باز داشته ام، و وعده من حق است، و من خلف وعده نمى كنم - تا آنجا كه فرمايد: - پس روى چهره هر كه ايمان را ديدى، دست او را گرفته و داخل بهشت گردان.