ايشان است كه مى بينيم أبو بكر وعمر نيز خواستار ازدواج با آن حضرت مى شوند، و پيامبر در جواب ايشان چنين فرمود: فاطمه از آن خداست و در اين مورد هيچ گونه اختيارى ندارم و تنها خدا كه خالق زهر است و مى داند كفو و همسر و زوج شايسته او كيست.
امام ششم (عليه السلام) مى فرمايد:
" لو لا ان امير المومنين تزوجا لما كان لها كفو الي يوم القيامة وجه الارض، أدم فمن دونه. " اگر حضرت على (عليه السلام) با حضرت زهرا (عليها السلام) ازدواج نمى كرد، از حضرت آدم تا روز قيامت براى آن حضرت كفو و همتايى نبود.
زندگى مشترك ايشان زندگانى حضرت زهرا (عليها السلام) در خانه شوهر نمونه است، چون سراسر زندگانى او نمونه است، چون شوى او، پدر او، و فرزندان او نمونه اند، نمونه انسانهاى آراسته به فضيلت و خوى اسلامي.
زندگانى مشترك حضرت على و فاطمه (عليهما السلام) در سايه ارشادات پيامبر اسلام مى گذشت، آنان در امور زندگى با يكديگر تعاون و همكارى داشتند.
زندگى ايشان غالبا در تنگى معيشت مى گذشت، بطورى كه توانائى مال براى استخدام خدمتكارى نداشتند، كه در كارهاى سنگين و سخت آن حضرت را يارى نمايد، بسيار اتفاق مى افتاد كه اين زوج مهربان شبها در بستر زبر و خشن خود از سرما آرام نداشتند، اگر بالاپوش بر سر مى كشيدند پاهايشان از بستر بيرون بود، و اگر پا را در زير آن قرار مىدادند سرشان از آن بيرون قرار مى گرفت.