بن عبد الله القزويني (زندگى در اواخر قرن چهارم).
اليقين 35 - 37 / 186 - 190 درباره مؤلف نك‍: نجاشى ص 267 ش 693. قزويني از هارون بن موسى التلعكبرى (م 385) (مق‍: النابس، ص 129) روايت مى كند و بنا به گفته نجاشى او اولين كسى است كه در سال 356 تأليفات عياشي را به بغداد آورد. او احتمالا همان أبو الحسن على بن محمد بن عبد الله القاضى القزويني (درباره او نك‍: تاريخ بغداد 12 / 85، القزويني 3 / 408 - 409) است. ابن طاووس بر چنين باور است كه نسخه او در حيات مؤلف كتابت شده بوده است. زمانى كه ابن طاووس از تسمية با عنوان " برواية القاضى...
القزويني من رجالهم " ياد مى كند نامحتمل است كه مقصود او اين باشد كه قزويني سنى بوده بلكه بيشتر مقصود او آنست كه وى از راويان سنى نقل كرده است.
620. * * كتاب التواقيع من اصول الاخبار / أبو طالب عبد الله بن الصلت القمى (زندگى در اوائل قرن سوم) فرج المهموم 3، 114 - 115 درباره مؤلف نك‍: نجاشى ص 217 ش 564; طوسى، فهرست ص 134، ش 449.
نجاشى براى او تنها از كتاب التفسير ياد مى كند در حالى كه طوسى يك " كتاب " براى او مىشناساند. در فرج المهموم ص 3 از مؤلف با عنوان " صاحب التواقيع " ياد كرده كه هويت وى روشن است چرا كه ابن طاووس در آنجا به روايتى اشاره مى كند كه متن كامل آن را در فرج المهموم 114 - 115 (و از آنجا بحار 58 / 255) آورده است (محقق به اشتباه چنين فرض كرده كه ارجاع به عبد الله بن جعفر الحميرى است، نك‍: فرج المهموم 3 پاورقى 1). نيز نك‍: -> التوقيعات.
621. كتاب التوحيد / أبو جعفر محمد بن على ابن بابويه (م 381) ذريعه 4 / 482 ش 2154 فلاح 99 / 94