تأخير روا نمى دارد، به همين دليل، ساده تر است كه فرض كنيم كه او برنامه خود را اندكى بعد از تصور آن به انجام رسانده نه آنكه بعد از يك دهه يا ديرتر از آن. اين بيشتر محتمل است كه عبارتى كه در باره حركت به بغداد است بعدا به كتاب ضميمه شده باشد.
(همانند ديگر افزوده‌هايى كه احيانا در برخى از تأليفات ديگر وى صورت گرفته است).
از اين كتاب حداقل دو نسخه خطى باقى مانده است يكى در كتابخانه رضوى (رياضى 143، نك‍: فهرست كتب كتابخانه مباركه آستان قدس رضوى، مشهد، 1345 ج 3 ص 344) و نسخه ديگر در نجف. نسخه چاپى بر اساس نسخه خطى نجف بوده است (نك‍: matar صص 34 - 36)، و همينطور است نقلهاى ذريعه از اين تأليف.
(مق‍: ذريعه 16 / 156 ش 424، - كتاب في المسائل ابتداء الاعمال). مجلسى و افندى بايد نسخه‌هايى در اختيار مى داشته اند كه در مواردى با نسخه‌هاى نجف و مشهد مختلف بوده است (مق‍: - كتاب قصص الانبياء [الراوندي]، - كتاب مختصر المنتخب [به ترتيب]). براى جزئيات بيشتر درباره اين تأليف نك‍: matar 11. * * كتاب فرحة الناظر وبهجة الخواطر (يا: خاطر) ذريعه 16 / 161 ش 438.
الاجازات 18 / 39.
نك‍: عاملي، امل 2 / 205. ابن طاووس اين كتاب را به عنوان يكى از تأليفات اوليه خود ياد مى كند. عنوان در الاجازات، به اشتباه " فرحة الناس " آمده است. اسماعيل بغدادى از آن با عنوان تنبيه الخاطر ونزهة الناظر ياد كرده و مىافزايد برخى آن را به ورام بن ابى فراس نسبت مى دهند (هدية العارفين، استانبول 5 - 1951 ج 2 ص 479). روشن است كه اين نتيجه خلط اين تأليف با تأليف معروف ورام (نك‍: - مجموع) است. براى جزئيات بيشتر نك‍: باب اول فصل اول.