23 / 553) و جماع الاسبوع بدان اشاره مى كند. اين را نبايد با كتاب " عمل شهر رمضان " كه عنوان ديگرى براى " مضمار " است اشتباه كرد، به گفته مجلسى (بحار 94 / 224، 324) بيشتر مواد " دروع " را رضى الدين على بن يوسف برادر علامه حلى براى كتا ب " العدد القويه " (كه مجلسى بخش دوم آن را در دست داشته، بحار 97 / 224، 98 / 191) استفاده كرده است. اين تأليف از لحاظ سبك مورد تقليد مؤلفان متأخر بوده است (روضات 3 / 265). خصوصيتى كه " دروع " در آن با " زائر " و (تاحد كمترى با) جمال ولهوف مشترك است اين كه ابن طاووس غالبا منابع خود را ياد نمى كند.
(نوري طبرسي استدلال مى كند كه اين تنها درباره زائر ولهوف صادق است كه هر دو از نخستين تأليفات وى به شمار مى آيند، مستدرك چ سنگى 3 / 470.) آقا بزرگ از چند نسخه خطى براى " دروع " ياد مى كند اما از چاپ تهران 1303، ياد نمى كند (ديده نشد، مق‍: مشار، مؤلفين صص 413 - 417 در ص 414). چاپ ديگرى از دروع مبتنى برسه نسخه (يكى از مرعشى و دو تا از آستانه مشهد) در قم (در سلسله مصادر بحار الانوار) در دست انتشار است. نك‍: تراثنا 5 / 1، ص 252). من نسخه موجود در كتابخانه مؤسسه بررسيهاى اسماعيلى در لندن را ملاحظه كردم (نسخه [عربي] 803، 117 برگ، نك‍:
catalogue of arabic monuscripts in the library of the institute of, gacek / a / ([18] 16 - 15 / pp, 2 / vol, ismaili studies از مادلونگ كه مرا نسبت به وجود اين نسخه آگاه ساخته متشكرم، و نيز از دكتر haji / a و badakhshani / j به دليل قرار دادن ميكرو فيلم آن در اختيار من تشكر مى كنم. اين نسخه داراى 27 باب در برابر 120 بابى است كه اين تأليف به گفته الامان (77 / 90) بر آن مشتمل است. نشانه‌هاى ديگرى وجود دارد كه " دروع " به شكل تأليف نخستين باقى نمانده و توسط كفعمى تغييراتى در آن داده شده است (دروع * برگهاى 10 - ر الى 12 - ر، 109 - ر الى 110 - ر، مق‍: - علل الشرايع، - مكارم الاخلاق) و موادى كه گفته شده در اصل بوده، مفقود مى باشد (مق‍: الكراجكى - فهرست، ناشناخته - تفسير [عن] اهل البيت عليهم السلام). بعيد مى نمايد كه " دروع " كمتر از يك پنجم