مى كند كه بيش از 60 كراسه دارد (نك‍: دروع *). فلاح 1 در فتح الابواب، اقبال (222 / 725، 484 / 270، 553 / 336، 639 / 428) وجمال الاسبوع (365، 410) به عنوان جزء اول مهمات شناسانده شده است. فلاح السائل در الامان (76 / 90، 79 / 92)، اقبال (236 / 9، 308 / 67، 508 / 287، 556 / 339) جمال الاسبوع (185، 190، 224، 226، 228، 357، 410 - 412، 417، 441 - 442، 505) ومهج الدعوات (145) به عنوان " كتاب (في) عمل اليوم والليلة " ياد شده است.
كتاب النجاح في الادعية بنا به گفته رياض (ج 3 / 113، نيز نك‍: ذريعه 5 / 250 ش 1202، ج 24 / 63 ش 311) تأليفى از ابن طاووس است كه عبد الرحمن بن يحيى البحراني (زندگى در قرن 11) در " جوامع السعادات في فنون الدعوات " (نسخه خطى آن موجود است) از آن استفاده كرده و محتملا عنوان ديگرى براى فلاح السائل مى باشد. ابن طاووس اظهار مى دارد كه بعضى از مواد اين تأليف را از اسعد بن عبد القاهر اصفهانى در دوره ملاقات آنان در صفر 635، در بغداد روايت كرده است (فلاح 15 / 12). حداقل در يك مورد مطلبى در اين كتاب افزوده شده است: ابن طاووس د ر فلاح السائل 116 - 117 / 109 عبارتى را از تفسير طبرى نقل مى كند كه آن را دو سال بعد از تأليف كتاب ديده است.
فلاح 1 در تهران به سال 1382 منتشر شده است. اين چاپ مبتنى بر دو نسخه خطى است كه هر دو از قرن حاضر هستند (نك‍: فلاح السائل چ 1 ص 291) چاپ نجف 1385 چاپ ديگرى از همان چاپ اول (نك‍: فلاح السائل چ 2 مقدمه محقق ص 20). آن چاپ داراى همان متن نخستين است جز آن كه عباراتى از مقدمه ابن طاووس كه مربوط به دو گونه تقسيم اجزاء مهمات است از آن حذف شده است.
برخى از مواد فلاح جزء اول در هيچ كدام از اين چاپها نيامده، اما مى توان از موارد نقل شده در بحار و مستدرك آنها را مشخص كرد. (نك‍: به عنوان مثال - كتاب ادب الامام والمأموم - كتاب الامامة، مق‍: - الامالى [الطوسى]. جاى دقيق موارد مفقود شده‌اى را كه مى توان مشخص كرد در فهرست مشخص كرده‌ايم.) آقا بزرگ از تعدادى از نسخه‌هاى خطى فلاح جزء اول ياد مى كند. اين نسخه ها ظاهرا غير از نسخه‌هايى است