پنهان كند، بايد شدت طرفدارى از امام على [ع] را به اين وضوح، در شواهد التنزيل بروز نمى داد; بنابراين شرح حال‌هاى معمولى كه از اين عالم در دست است و او را به عنوان حنفى مى شناسد بايد به عنوان يك حقيقت نه موضع ظاهري او مورد استناد واقع شود.
(مق‍: فارسى، سياق تاريخ نيشابور برگ 76 - ر، Patricians, Bulliet صص 229 - 230).
121. * * كتاب الدعاء والزيارة / محمد بن على بن محمد الطرازى (زنده در نيمه ء اول قرن پنجم) ذريعه 8 / 195 ش 764 اقبال 99 - 102 / 624، 128 - 130 / 643 - 644، 140 - 141 / 654 - 655، 162، 163 / 670 - 671، 167 / 675، 169 - 171 / 677 - 678، 183 - 184 / 687 - 688، 193 - 194 / 697 - 699، 212 - 213 / 715 - 716، 427 - 428 / 200 - 201، 554 - 555 / 337، 682 / 466، 690 - 699 / 472 - 481 جمال الاسبوع 32 - 33 در اقبال وجمال الاسبوع از اين تأليف با عنوان " كتاب " ياد شده است. عنوانى كه در اينجا آمده از آقا بزرگ (ذريعه، النابس ص 176) كه از نسخه ديگر اقبال استفاده كرده، نقل شده است. آگاهيهايى كه از وى در دست بوده (نام وى در جمال الاسبوع على بن محمد الطرازى آمده) بوسيله آقا بزرگ (النابس صص 175 - 176) گردآورى شده است; وى (ذريعه) تأكيد مى كند كه از اين مؤلف تنها در آثار ابن طاووس نقل شده است. نسخه ء مورد استفاده ابن طاووس دستنويس مؤلف بوده است (اقبال 212 / 715).
122. * * + درة الاكليل في تتمة التذييل / أبو الحسن محمد بن احمد بن عمر بن حسين بن خلف القطيعى الحنبلى (م ربيع الثاني 634) فرج المهموم 30 - 31، 209