مطالب درست را نگاه خواهد داشت; در صورتى كه بميرد بايد به دجله انداخته شود.
وى بلا فاصله درگذشت، زمانى كه خبر مرگ وى به ابن طاووس (كه ابن زهره او را به عنوان كسى كه علاقمند به كتب، مخصوصا از اين نوع بوده، ياد كرده است) رسيد او به ديدار وارثان رفته و به آنها صد دينار پيشنهاد كرده و با اصرار نسخه را از آنان گرفت.
اندكى قبل از وفات ابن طاووس، وى به فرزند خود مصطفى دستور داد تا كتاب را در دجله بيندازد اما مصطفى آن را تا اندكى پيش از وفات خود نگاه داشت. آنگاه به برادر خود كه او را على بن احمد، به عنوان " نقيب فعلى رضى الدين على " معرفى مى كند، دستور داد تا در دجله بيندازد. اما على نيز از اسلاف خود مطيع تر نبوده و اين تأليف در خانه ء وى ماند. على بن احمد كه كتاب را در آنجا ديد، آن را به عنوان كتابي كه در سه جلد در قطع نصف بوده و نخستين آنها به بنى الحسن دومى به بنى الحسين و سومى به ديگر طالبيان و عباسيان اختصاص داشته توصيف كرده است (همچنين مق‍: كشف المحجة، ابن عنبه، عمده).
ابن طاووس نقلهاى متعددى از ديوان النسب آورده; در دو مورد (هر دو از انتهاى جلد سوم) به تورات استناد كرده كه ادريس نخستين كسى بوده كه از نى به عنوان قلم استفاده كرده و نيز اولين كسى بوده كه حركت ستارگان را محاسبه كرده است (يا اولين كسى بوده كه زايجه [horoscpe] مى كشيده) (اول من حسب حساب النجوم) (فرج المهموم ص 22) و اين كه در سلطنت كسرى تولد رسول خدا [ص] توسط محاسبات نجومى پيشگويى شده بود (فرج المهموم ص 35). (براى ادريس / هرمس مق‍:
Ullmann، فهرست، ذيل مورد " هرمس " بويژه ص 373). موارد نقل شده در فرج المهموم صص 52 و 149 (دومى از بخش اول) مربوط به طالع وزايجه ء شريف مرتضى و برخى از خاندان او مى باشد.
115. - كتاب الديات / روايت شده ء ظريف بن ناصح (زندگى در اوائل قرن سوم) ذريعه 2 / 159 ش 595 (ذيل اصل)، 8 / 286 [شماره ند] الملاحم والفتن 105 / 117