اقبال 639 - 641 / 428 - 429 مهج الدعوات 97 - 101، 134 - 139، 145 - 149، 158، 172 - 174، 256 - 258، 303، 309 - 310، 324 درباره مؤلف نك‍: نجاشى صص 177 - 178 ش 467; طوسى، فهرست صص 105 - 106 ش 318; معالم ص 54، ش 358. در الامان 1 / والامان * برگ 4 - رو الامان * * برگ 1 - پ، نام مؤلف به اشتباه سعد الله بن عبد الله آمده; نام درست وى در الامان 2 والامان * * * (برگ 3 - پ) آمده است. نه طوسى و نه ابن شهر آشوب كتابي از سعد بن عبد الله درباره‌ء دعا ياد نكرده اند; بر عكس نجاشى (تنها در ميان شرح حال نويسان متقدم امامى) در اين باره از دو كتاب وى ياد كرده: كتاب الدعاء (ص 178) و كتاب فضل الدعاء والذكر (ص 177) ابن طاووس از سه عنوان ياد كرده " كتاب الدعاء " " فضل الدعاء " (تنها اين كتاب در فهرست منابع البلد ص 502 آمده) و كتاب الادعية. تصور اين است كه اين عناوين مربوط به يك كتاب است (به احتمال كتاب فضل الدعاء والذكر كه نجاشى از آن ياد كرده)، گر چه اين احتمال وجود دارد كه ابن طاووس بيش از يك كتاب از سعد بن عبد الله ديده باشد.
مواردى كه گفته شد از كتاب فضل الدعاء گرفته شده، عبارتند از: بحار [ند فلاح]، اقبال، مهج الدعوات صص 134 - 139، 172 - 174، 256، 258، 303، 309 - 310 آمده است. از كتاب الدعاء در الامان، فتح الابواب ص 139، مهج صص 97 - 101 و از كتاب الادعية در فتح الابواب صص 132، 142 - 143 ياد شده است. در فتح الابواب ص 250 (ش 1) ومهج ص 158 ارجاع به كتاب سعد بن عبد الله داده شده در حالى كه در مهج ص 145 - 149، 324، تنها از نام وى ياد شده است.
حميد الخفاف محقق فتح الابواب، در ص 250 (ش 1) خاطر نشان كرده است كه متن نقل شده در بحار 91 / 282 از كتاب سعد بن عبد الله (كه او آن را كتاب الدعاء مى داند) به توسط ابواب، در هيچ يك از سه نسخه‌هايى كه در اختيار محقق بود، وجود ندارد; او (در مقدمه صص 96 - 97) نيز توضيح بيشترى داده است كه يكى از اين نسخه ها (مرعشى 2255) فاقد نقلهايى است كه از كتاب الدعاء آمده است.