نام مؤلف تنها در فرج المهموم ص 30 آمده; در آنجا نام جد وى به اشتباه " عمرو " ياد شده است. درباره قطيعي نك‍: ياقوت (م 626) البلدان (4 / 377)، ذيل مورد قطيعة العجم; در آنجا يادآورى كرده است كه وى در حال حاضر زنده است); ذهبي، سير 23 / 8 - 11 وارجاعات همانجا; ابن رجب، ذيل 2 / 212 - 214; ابن حجر، لسان 5 / 55 - 56 (و از آنجا: اعيان 8 / 303); شذرات 5 / 162 - 163 (و از آنجا: اعيان 2 / 138) (در آنجا نام مؤلف احمد بن محمد آمده است).
وى در مستنصريه استاد حديث بوده است (ابن رجب، ذيل 2 / 213)، ومحتملا ابن طاووس در آنجا وى را ملاقات كرده است. درة الاكليل (كه به احتمال ناتمام مانده) به عنوان تاريخ چهار جلدى بغداد و ادامهء تاريخ عبد الكريم سمعاني (م 562) كه خود متمم تاريخ بغداد خطيب بوده، شناسانده شده است (مق‍: بركلمان 1 / 402). ابن نجار (به نقل ذهبي) مى گويد: او در اين كتاب اشتباهات فراوانى ديده و از مؤلف بدليل عدم دقت و نكته سنجى انتقاد مى كند. ابن طاووس، نقلى از شرح حال عبد الاول بن عيسى بن شعيب آورده كه در جلد سوم كتاب بوده است. در اين مورد، هرقل از ستاره ها درباره‌ء آمدن رسول خدا [ص] آگاه شده است.
123. * * + كتاب دستور المذكرين و منشور المتعبدين / أبو موسى محمد بن ابى بكر (يا: عمر) بن ابى عيسى المدنى (يا: مدينى) (م 581) ذريعه 8 / 166 ش 679 اقبال 25 - 26 / 554 - 556، 160 / 668، 175 / 682، 307 / 66 - 67، 519 - 521 / 304 - 305، 523 / 308.
درباره مؤلف نك‍: بروكلمان ذيل 1 / 604. حاجى خليفه (1 / 754) نام وى را أبو موسى المدينى محمد بن عمر الحافظ ياد مى كند. گويا اين كتاب درباره‌ء دعاهاى روزها و مواقع مختلف سال بوده است. آن گونه كه از اسناد و متون نقل شده در آن بدست مى آيد گويا تمايل صريح شيعى نداشته (گر چه مشتمل بر روايتى بوده كه استحباب ادعيه را در شب عاشورا متذكر مى شده است).