در سه سال و يازده ماه داشته سخن به ميان آمده اما اينكه در وقتى كه اين مقام را داشته در گذشته باشد، نيامده است. (83) اطلاعاتى كه در منابع ديگر آمده با سخن ابن عنبه منافات دارد. تاج الدين ابن زهره گزارش كرده است كه ابن طاووس از مقام نقيب النقباء در اواخر زندگيش بر كنار شد. (84) اگر اين گزارش درست باشد محتمل است كه اين بركنارى در شرايطى كه درباره آن چيزى نمى دانيم (85) موجب اين گفته شده كه بر اساس آن، وى و برادرش احمد كشته و شهيد شدند. (86) امكان دارد كه نخستين مؤلفى كه به عنوان شهيد به ابن طاووس اشاره مى كند محمد بن مكى العاملي (م 786) است كه خودش بعد از وفات بخاطر اعدام وى توسط سلطان مملوكي برقوق (87) به عنوان شهيد اول شناخته شد. آنچه در باره سالهاى آخر زندگى ابن طاووس مى دانيم ناچيز است. وى اولين بخش كتاب ملاحم را در 15 محرم 663 در خانهاش در حله، زمانى كه در سفر زيارتى از بغداد به نجف و كربلا در آنجا توقف كرد، تكميل نموده است. (88) او به تعدادى از شاگردان در جمادى الاول 664 اجازه داده است. (89) ابن طاووس در صبح دوشنبه پنجم ذى قعده سال 664 در بغداد وفات يافت. (90) آرزوى وى به دفن شدن در نجف برآورده گرديد. (91)
(٣٣)