هيچ گزارشى در باره اينكه ابن طاووس عراق را جز براى زيارت مكه در سال 627 ترك كرده باشد، وجود ندارد. (92) در الامان كه به احتمال در بازگشت به بغداد نوشته شده (93) او مى گويد: سفرهاى او در شمال از سامرا و در جنوب از نجف فراتر نمى رود (94) و نشانهاى از اينكه اين الگو در سالهاى بعد عوض شده است وجود ندارد.
اطلاعى از اينكه وى دوباره به حج رفته در دست نيست زيرا اين كار خطرناكى در آن زمان بوده و در برخى مواقع هيچ كاروانى از عراق بيرون نمى رفته است.
ظاهرا وضع مالى ابن طاووس مناسب بوده است. در وصيت وى به فرزندش محمد مى گويد كه در تأسى به سنت رسول خدا [ص] وعلى [ع] هيچ طلا و نقرهاى براى فرزندانش به ارث نخواهد گذاشت. (95) و بجاى آن تنها املاك و زمينهايى كه در سالهاى متمادى خريدارى كرده بود باقى خواهد گذاشت. 95 وى تأكيد مى كند كه ثروت في حد نفسه مذموم نيست تا زمانى كه انسان با اين آگاهى و علم عمل كند كه همه املاك از آن