النيشابوري (زندگى در اوايل قرن سوم؟) فرج المهموم 92 - 93 نك‍: تنقيح ش 8351: در آنجا كسانى با نام على بن عبد العزيز ذكر شده اند كه همگى ناشناخته اند. مؤلف تأليفى كه ابن طاووس از او نقل مى كند در رياض 4 / 122 به عنوان يك عالم متقدم (من قدماء العلماء) آمده است. سندى كه در مورد نقل شده آمده، از شخصى بنام على بن احمد آغاز مى شود كه از ابراهيم بن فضل (الهاشمي المدنى از اصحاب امام صادق [ع]; مق‍: طوسى، رجال ص 144 ش 25) نقل مى كند. اگر مؤلف بدون واسطه از على بن احمد روايت كرده باشد (اين سخنى است كه به درستى نمى توان اثبات كرد) مى توان حدس زد. او در اوايل قرن سوم زندگى مى كرده است. بهر روى غير محتمل است كه او على بن عبد العزيز الكوفى باشد كه شاگرد امام پنجم و ششم [ع] بوده و نجاشى (ص 276 ش 725) كتابي به او نسبت مى دهد. يك عبد العزيز بن محمد بن اسحاق النيشابوري (زنده در 330) در تاريخ بغداد 10 / 455 ياد شده است، اما شاهدى مبنى بر ارتباط او با مؤلف وجود ندارد. ابن طاووس از نسخه ء عتيقي در قطع نصف (قطع نصف الورقة) استفاده كرده كه آن را در كتابخانه على بن ابي طالب [ع] در نجف يافته است. متن نقل شده مشتمل بر مباحثه امام صادق [ع] و فردى يمنى است كه ضمن آن امام آگاهى خود را درباره‌ء اخترشناسى ثابت مى كند. ابن طاووس مى گويد نقل ديگرى از اين روايت در كتاب عبد الله بن القاسم الحضرمي وجود دارد.
131. * * + فضائل امير المؤمنين على بن ابي طالب وفاطمة والحسن والحسين / روايت شده ء أبو بكر محمد بن عبد الله بن ابراهيم بن عبدويه الشافعي البغدادي البزاز (م 354) سعد السعود 20، 236 - 237 درباره مؤلف نك‍: سزگين 1 / 191 (در سعد السعود بجاى عبدويه، عبد الله آمده است).
مؤلف را نمى توان داراى تمايلات ضد سنى دانست; زمانى كه آل بويه روايت احاديث در فضائل صحابه را ممنوع كردند و اعلاميه‌اى بر ضد صحابه بر روى درهاى مساجد نصب كردند، أبو بكر با روايت احاديث فضائل صحابه در مسجد، با اين تصميم به