مسأله 208 - كسى كه شكارى كرد چنانچه كفاره آن شتر باشد و يافت نشود بايد شصت مسكين را اطعام نمايند، براى هر مسكين يك مد كه تقريبا ده سير است. و اگر اين را هم نتواند، بايد هيجده روز روزه بگيرد. و اگر كفاره گاو باشد و دست نيايد يا مقدور نباشد بايد سى مسكين را اطعام نمايد. و اگر اين را هم نتواند نه روز روزه بگيرد. و اگر كفاره گوسفند باشد و يافت نشود يا نتواند تهيه كند ده مسكين را اطعام نمايد. و اگر متمكن نباشد بايد سه روز روزه بگيرد.
مسأله 209 - هر گاه محرم در خارج حرم كبوتر يا مانند آن را شكار نموده و بكشد يك گوسفند بايد كفاره بدهد. و در جوجه آن، يك بره يا بزغاله بايد كفاره بدهد و در شكستن تخم آن، يك درهم بنابر احتياط بايد كفاره بدهد. و هر گاه محل (غير محرم) كبوتر و مانند آن را در حرم بكشد، يك درهم و در جوجه آن نيم درهم و در تخم آن ربع درهم كفاره بدهد و هر گاه محرم در حرم آن را بكشد، هر دو كفاره بر او واجب مىشود. و هم چنين است در كشتن جوجه و شكستن تخم. و تخم اگر جوجه در آن به حركت آمده، حكم جوجه را دارد.
مسأله 210 - كفاره شكار قطاء (مرغى است كه آن را به فارسى سنگخوار نامند) و كبك و دراج و مانند آن، يك بره است كه از شير گرفته شده و علفخوار باشد. و كفاره شكار گنجشك و قبره كه