سالش تمام و در سال دوم داخل شده باشد. و چنانچه پس از قربانى كردن معلوم شد كه قربانى در سن معتبر نبوده، لازم است قربانى ديگرى به سن معتبر بنمايد. و قربانى بايستى از جميع اعضاى سالم باشد و قربانى كور و شل و گوش بريده و شاخ شكسته و مانند اينها كفايت نمىكند و احوط (واجب) اين است كه اخته شده نيز كفايت نمىكند. و لاغر نيز نباشد. و احوط (مستحب) اولى اين است كه بيمار و موجو (رگ ماليده) و مرضوض (تخم كوبيده) و پير كه مغز استخوانش آب شده نباشد، و قربانيى كه گوشش شكافته يا سوراخ باشد عيبى ندارد، اگر چه احوط (مستحب) اين است كه از اينها نيز سالم باشد، و احوط (مستحب) و اولى اين است كه قربانى طورى نباشد كه از اصل خلقت شاخ و دم نداشته باشد.
مسأله 389 - چنانچه قربانى را به عقيده اين كه سالم است خريدارى نموده و قيمتش را پرداخته و بعد معلوم شد كه عيبى دارد، ظاهر اين است كه مىتواند به آن اكتفا نمايد و لازم نيست قربانى ديگرى بنمايد.
مسأله 390 - آنچه از شرايط در قربانى ذكر شد تماما در صورت تمكن و قدرت است. و كسى كه نتواند قربانى را به اين شرايط تهيه كند، هر چه ممكنش باشد همان كافى است.
مسأله 391 - چنانچه قربانى را به عقيده اين كه چاق است، كشت و بعد از كشتن معلوم شد لاغر است كافى است و حاجتى به