چند نفر بگذارند كه يكى از آنان به حج برود قبول آن بر همه آنان واجب كفائي است و چنانچه يكى از آنان پول را قبض نمايد تكليف از ديگران ساقط مىشود ولى اگر همه آنان ترك كردند در حالي كه هر يك از آنان مىتوانستند قبض نمايند حج بر همه آنان واجب و مستقر مىشود.
(مسأله 159): در حج بذلي، پول قرباني به عهده بذل كننده است و اگر پول قرباني را ندهد قبول آن واجب نيست، مگر أين كه خودش توانائى داشته بأشد كه قرباني را تهيه نمايد، در أين صورت اگر قبول كند حج واجب مىشود و رجوع به كفايت معتبر است.
(مسأله 160): هر گاه در حج بذلي مرتكب يكى از محرمات گرديد كفاره آن به عهده خودش است و بر بذل كننده چيزى نيست.
(مسأله 161): در استطاعت بذلي، رجوع به كفايت (يعنى به سختى نيفتادن براى تأمين مخارج خود و خانواده اش پس از بازگشت از حج) معتبر نيست ولى اگر كسى پولى دارد كه كمتر از هزينه حج است و ديگرى كمبود آن را بذل نمايد و قبول كند در أين صورت رجوع به كفايت معتبر مىباشد.
(مسأله 162): در استطاعت بذلي، بدهى مانع از استطاعت نمىشود ولى اگر وقت پرداخت آن رسيده و طلبكار نيز مطالبه مىكند و چنانچه به حج نرود مىتواند قرض خود را بپردازد على الظاهر حج بر أو واجب نخواهد شد.
(مسأله 163): اگر به كسى مخارج رفتن به حج را بذل كنند و أو مخارج برگشت را نداشته بأشد واجب نيست قبول كند.