(مسأله 151): كسى كه حجة الاسلام را بجا آورده اگر پولى بذل كنند كه حج بجا بياورد واجب نيست قبول نمايد.
(مسأله 152): كسى كه حج بر ذمه وى مستقر شده و در حال حاضر نيز به علت فقر و تهى دستى توانائى انجام حج را ندارد، و يا حج به سبب نذر و همانند آن، بر أو واجب گشته كه متمكن از أداء آن نيست اگر پولى بذل شود كه حج بجا بياورد واجب است قبول نمايد.
(مسأله 153): اگر به كسى پولى بذل شود كه با آن حج بجا آورد و أو نيز با همان پول، حج انجام دهد و پس از اتمام حج، معلوم گردد كه مال بذل شده غصبى بود مجزى از حجة الاسلام نخواهد بود.
(مسأله 154): اگر به كسى گفته شود (حج بجا بياور و مخارج تو هر چه بأشد به عهده من) و پس از اتمام حج، پول غصبى به أو بدهد ظاهرا حج وى صحيح بوده و از حجة الاسلام نيز كفايت مىكند.
(مسأله 155): در حج بذلي واجب نيست كه بذل كننده، مخارج سفر را به صورت نقد بپردازد بلكه اگر به گفته أو اطمينان، و وثوق داشته بأشد حج بر أو واجب مىشود.
(مسأله 156): در بذل، فرقى نيست بذل كننده يك نفر بأشد يا چند نفر كه هر كدام مقداري را به عهده بگيرند.
(مسأله 157): اگر كسى به سبب بيمارى توانائى مسافرت به حج را ندارد در صورتي كه مخارج حج به أو بذل شود واجب نيست قبول كند.
(مسأله 158): هر گاه پولى را كه وافى بهزينه حج است در ميان