كرده، هر چند داراى ساير شرايط حج نيز بأشد مستطيع نخواهد بود.
(مسأله 49): اگر كسى براى رفتن به حج، ضروريات زندگى (همانند خانه و لباس و أثاث خانه و ابزار كار كه به آنها احتياج دارد) خود را بفروشد و با پول آن به حج برود اگر در زندگى به زحمت و مشقت نيفتد مجزى از حجة الاسلام است (مسأله 50): اگر كسى به مقدار هزينه حج، پول داشت ولى نمىدانست كه مستطيع است و يا أين كه مىدانست ولى از وجوب حج، به شخص مستطيع غافل بود (غفلتى كه معذور بود) در أين صورت حج بر أو واجب نيست.
اما اگر شك داشت و يا غافل از وجوب حج بود (منشأ غفلت وى نيز تقصير بود) و پس از تلف شدن پول متوجه گرديد ظاهر أين است كه با وجود ساير شرائط، حج بر ذمه وى مستقر شده و بايد به حج برود.
(مسأله 51): ظاهر أين است كه در مخارج و هزينه سفر حج، ملكيت معتبر نيست و اگر با اباحه نيز حاصل شود استطاعت صدق كرده، واجب است به حج برود.
(مسأله 52): هر گاه پيش كسى مالى بأشد كه اجازه تصرف در آن را داده باشند اگر آن مال، كفايت هزينه حج را بكند با دارا بودن ساير شرايط، حج بر أو واجب خواهد بود (به شرطي كه اجازه داده شده شرعا قابل برگشت براى صاحب اجازه نباشد و يا اطمينان داشته بأشد كه بر نخواهد گشت).
(مسأله 53): در استطاعت مالى معتبر است علاوه بر مخارج