(9) خطبه آن حضرت هنگامى كه خواست بسوى عراق برود سپاس خداى را سزا است، و آنچه خداوند بخواهد انجام پذيرد، و نيرو و توانى جز به اراده خداوند نمى باشد، و درود خداوند بر پيامبرش باد، مرگ بر فرزند آدم اثر نهاده آن چنان كه گردنبند بر گردن دختر جوان اثر گذارده است، اشتياق من به گذشتگان خود بيشتر از اشتياق يعقوب به يوسف مى باشد، و براى من جايگاه شهادتى برگزيده شده كه آن را ديدار مى كنم.
گويا استخوانهايم را مى بينم كه گرگان بيابان بين نواويس و كربلا بر آن هجوم آورده اند، و شكمهاى خالى و گرسنه خود را از آن پر كنند، راه فرارى از آنچه به قلم تقدير رقم خورده نمى باشد.
خشنودى خداوند خشنودى ما خاندان مى باشد، بر بلاهاى أو صبر مى كنيم و او پاداش صابران را كامل بما مى دهد، قطعه بدن پيامبر از أو دور نخواهد ماند، و آنان در بهشت گرد هم مى باشند، كه چشمانش به آنان روشن شده، و وعده اش را نسبت به ايشان به تحقق مى رساند.
هر كس خون قلبش را در راه ما مى ريزد، و خود را براى لقاء الهى آماده ساخته، با ما كوچ نمايد، من فردا به خواست خداوند حركت مى كنم.