4. كتاب الاسرار المودعة في ساعات الليل والنهار ذريعه 1 / 396 ش 2060، 2 / 56 [ش ند]، 12 / 101 ش 663.
الامان 76 / 90، 89 / 101، 130 / 140.
به گفته آقا بزرگ، اين تأليف مى تواند همان كتاب الساعات يا كتاب ادعيه الساعات كه كفعمى در چند نوشته خود به ابن طاووس نسبت مى دهد، باشد (به عنوان مثال نك‍: جنه ص 772). به آقا بزرگ گفته شده كه نسخه‌اى از اين تأليف در يك كتابخانه خصوصى وجود دارد اما او خود آن را نديده است (ذريعه 1 / 396). محمد بن صالح (يعنى محمد بن احمد بن صالح السيبى القسينى، نك‍: رياض 5 / 25 و 110) در اجازه خود مى گويد كه او در جمادى الاول 664 كتاب الاسرار في ساعات الليل والنهار را همراه المحاسبة بر ابن طاووس قرائت كرده است، (قرأ على بن طاووس) نك‍: بحار 109 / 18، عاملي، امل 2 / 206، ذريعه 2 / 56 (به نقل از اجازه حسن بن شهيد ثانى).
5. * اسرار الصلاة (يا: صلوات) و انوار الدعوات ذريعه 2 / 49 ش 199، 20 / 170 [ش ند].
فلاح السائل 9 / [ند 7].
نك‍: بروكلمان ج 1 ص 657 ش 19 (به نقل از ذريعه). عنوان جانشين كه ابن طاووس داده " مختار الدعوات و اسرار الصلاة " مى باشد. اين كتاب بر مبناى تقسيم پنج جزئى مهمات، جلد آخر آن مى باشد (نك‍: بعد از اين). به احتمال اين تأليفى جداى از كتاب السعادات بالعبادات است كه آخرين جلد مهمات (بر مبناى تقسيم ده جلدى آن) مى باشد.
اساس اين حدس اين است كه ابن طاووس وقتى از كتاب السعادات نقل مى كند مى گويد:
اگر خدا به وى توفيق تأليف اسرار الصلاة را بدهد آن را در زندگى خود مخفى نگاه خواهد داشت (فلاح 1) تا كسى كه صاحب اجازه است (امام دوازدهم؟ در خواب يا ملاقات حقيقى؟) به او اجازه دهد كه قبل از مرگ اسرار آن را فاش سازد. ابن طاووس نمى گويد چرا او خواسته تأليف را مخفى كند، تنها مى توان حدس زد كه او مى خواسته تا در آن، از موضوعات حساسى چون اسم اعظم ياد كند (مق‍: باب اول فصل اول) يا