اشتباه) الوسائل آمده است. ابن طاووس از نسخه‌اى كه احتمالا در حيات كلينى نوشته شده بوده استفاده كرده است (كشف 159).
موارد نقل شده عبارتند از: بحار و مستدرك: از امام على بن الحسين [ع] درباره‌ء حقوق نماز; كشف المحجة 159 - 173: نامه (وصيت) امام على [ع] به امام حسن [ع]; كشف 173 - 189 (به نقل از كشف در بحار چ سنگى 8 / 184 - 188): نامه امام على [ع] به شيعيان. اين نامه (كه ابن طاووس در طرائف 422 / 128 بدان اشاره كرده) در شرح ستمهايى است كه در حق امام شده است و به احتمال همان متنى است كه ابن طاووس درباره‌ء آن به فرزندش وعده مى دهد (كشف 72) تا به آخر كشف المحجة ضميمه كند. كشف 189 - 193 (به نقل از كشف در بحار چ سنگى 8 / 189 - 191):
نامه امام على [ع] به برخى از اصحاب. لهوف: نامه امام حسين [ع] به بنى هاشم. فتح الابواب: نامه امام جواد [ع] به على بن اسباط كه در آن به وى توصيه مى كند تا براى فروش دو قطعه زمين (ضيعه) او استخاره كند. به علاوه، ابن طاووس به نامه‌اى كوتاه از امام على [ع] به فرزندش محمد بن حنفيه اشاره مى كند (كشف 158 - 159).
كتاب الرسائل در دسترس شيخ حر نبوده است (مق‍: اثبات 1 / 62). در برابر، آقا بزرگ يادآور مى شود كه محمد علم الهدى فرزند فيض كاشانى (م ميان سالهاى 1112 - 1123) ظاهرا در معادن الحكمة مستقيما از آن نقل كرده است. * حدس آقا بزرگ اين است كه تأليف مزبور هنوز باقى مانده اما تاكنون نسخه‌اى از آن بدست نيامده است.
502. * كتاب رشح الولاء في شرح الدعاء / أبو السعادات اسعد بن عبد القاهر الاصفهانى (زندگى در اوائل قرن هفتم) ذريعه 11 / 236 ش 1434