نقل كرده اند متفاوت است. ثعالبي در ثمار القلوب ويتيمة الدهر (دمشق 1904، 4 / 29 = قاهره 7 - 1375، 4 / 95) عنوان كتاب را " نتف الظرف " ياد مى كند.
مؤلفان شيعى كه كنيه أبو على را أبو عبد الله ياد مى كنند تنها كسانى نيستند كه كنيه شناخته شده او را نياورده اند: سخاوى او را أبو الحسين مىشناساند (نك‍:, Rosenthal 321. p). اين شايد نشان آن باشد كه نسبتا در دوره‌اى متقدم هويت مؤلف " كتاب النتف " ديگر چندان يقينى نبوده است. اين فرض را قول سمعاني (م 562) تأييد مى كند كه از كتابي با عنوان " كتاب النتف والطرف " آگاه است و به نظر او آن را شاعرى با نام محمد بن عبد الله السلامى (م 393) تأليف كرده است; اما در حقيقت بايد همان كتابي باشد كه ابن طاووس از آن نقل كرده است. عنوان به همين صورت در چ 1408 بيروت انساب با تحقيق: عبد الله عمر البارودى 3 / 350 آمده است. عنوان كتاب در چاپ فاكسميلى (تحقيق: b - a fol 320, 1912, Leiden, Margoliouth. S. D) و در چاپ حيدر آباد (7 / 325) به صورت تصحيف شده " كتاب النيف [كذا في الاصل] والطرف " آمده است (تعجب نيست كه محقق چاپ حيدر آباد نتوانسته آن را پيدا كند; مق‍: 7 / 325 ش 4).
در مورد طرائف آمده است كه پيامبر [ص] و چهار خليفه نخست، خاتم خود را در دست راست خود مى كردند اما معاويه آن را در دست چپ نهاده و پس از آن همين مرسوم شد.
486. كتاب نزهة الكرام وبستان العوام / جمال الدين المرتضى محمد بن الحسين الرازي ابن الداعي (زندگى در اوائل قرن هفتم) ذريعه 24 / 123 ش 624 فرج المهموم 107 - 110 درباره مؤلف (كه بيشتر به دليل كتاب " تبصرة العوام " شهرت دارد) نك‍: بروكلمان، ذيل 1 / 711، 757. ابن طاووس مى گويد كه كتاب نزهة الكرام در اصل به فارسى (عجمية) نوشته شده و او آن را را براى ترجمه ء به كسى واگذار كرده است. متن اصلى (ظاهرا نه ترجمه ء عربي) باقى مانده است. قطعه نقل شده در فرج المهموم كه بحثى ميان امام