اين معنى است كه مؤلف مستقيما از امام يا به توسط تعداد اندكى راوي روايت كرده است (مق‍: اصطلاح " عالى الاسناد " كه براى حديث سنى استفاده مى شود). از كتاب حميري، تنها احاديثى كه مروى از امام صادق، كاظم و رضا (عليهم السلام) است باقى مانده است (نجف 1369; تهران 1370 در يك مجلد با اشعثيات; مق‍: -> كتاب الجعفريات). در هر دو چاپ، جزء اول مشتمل بر احاديث امام صادق [ع] است (كه بعضا از پدرش امام باقر [ع] نقل مى كند) (چ نجف صص 1 - 107، چ تهران صص 2 - 82). در چاپ نجف، جزء دوم (صص 108 - 166) مشتمل بر احاديث روايت شده از امام كاظم [ع] و جزء سوم مشتمل بر احاديث امام كاظم (صص 167 - 198) و رضا (عليهما السلام) است (صص 198 - 234); جزء دوم در چاپ تهران مشتمل بر همه روايات امام كاظم [ع] است (صص 83 - 147) در حالى كه جزء سوم مشتمل بر روايات امام رضا [ع] است (148 - 175).
در جمال الاسبوع ص 171، امام باقر [ع] اظهار مى دارد كه پيامبر [ص] در روزهاى دوشنبه و پنجشنبه مسافرت مى كرده است. اين روايت در متن چاپ شده نيامده است. در مورد مضايقه 31 / 339، امام كاظم [ع] سؤالات برادر خود على بن جعفر [ع] را درباره‌ء قضاى نماز پاسخ مى دهد (= قرب الاسناد چ نجف 119، چ تهران ص 91).
مق‍: -> كتاب الدلائل (الحميرى); 44, 35. pp, Amili - Din al - Baha al, Bosworth.
495. + ربيع الابرار / أبو القاسم محمود بن عمر بن محمد (يا: احمد) الزمخشري (م 538) فلاح 75 / 72، بحار 93 / 320 - 321 [ند فلاح].
المجتنى 20 فرج المهموم 112 - 114، 131 - 132، 160، 192 - 193، 205، 209 - 210.
نك‍: Sbath (ص 24 ش 435). همه موارد نقل شده توسط ابن طاووس (گاهى با اندكى اختلاف) در متن چاپى اين كتاب (ربيع الابرار ونصوص الاخيار، تحقيق: سليم النعيمي،