346 - 339. pp. مورد سوم (كه تنها در ترجمه ء فارسى طرائف آمده) سخنانى است كه أبو سفيان در زمان خلافت عثمان ايراد كرده است.
461. نهج البلاغه / أبو الحسن محمد بن الحسين بن موسى الشريف الرضى (م 406) ذريعه 24 / 412 ش 2173 كشف المحجة 9، 73 فرج المهموم 56، 58، 144 طرائف 346 / 93، 419 / 127، 508 - 509 / [ند 158] درباره اين تأليف نك‍: بروكلمان 1 / 511، ذيل 1 / 132 (در آنجا به اشتباه به " المرتضى " نسبت داده شده) 705 (بروكلمان در آنجا مى گويد شاهد قطعى بر اينكه كتاب از رضى يا مرتضى باشد وجود ندارد [!]). ابن طاووس از سيد رضى به عنوان مؤلف (مصنف، مؤلف، صاحب) اشاره كرده (فرج المهموم 58، طرائف 1 [ص 420، 509]) و تأكيد مى كند كه خطبه ها و حكمى كه در آنجا آمده متعلق به امام على [ع] است.
ابن طاووس توجه را به اسرار موجود در نهج (كشف ص 9) و نيز اطلاعاتى كه در آنجا درباره دشمنان على [ع] آمده (كشف ص 73) جلب مى كند; وى خاطرنشان مى كند كه در برخى از خطبه ها تأكيد شده كه خدا را نمى توان با مخلوقات تشبيه كرد (طرائف ص 346 / 58). ابن طاووس در طرائف 1 ص 508 قطعه‌اى از مقدمه شريف رضى بر نهج البلاغه را نقل مى كند (= ج 1 صص 7 - 8 در چاپ محمد أبو الفضل ابراهيم، قاهره 1383). مورد طرائف 419 / 127 مشتمل بر اشاره به خطبه سوم نهج كه معروف به " شقشقيه " است مى باشد (نك‍: نهج ج 1 صص 29 - 36; مق‍: -> كتاب معاني الاخبار). مورد فرج المهموم 56 مشتمل بر بخشى از " خطبة الاشباح " است (= نهج ج 1 ص 191 - 192; خطبه كامل در ج 1 صص 185 - 206 آمده است). ابن طاووس در فرج المهموم 58 و 144 به منجمى اشاره مى كند كه امام على [ع] را از رفتن براى جنگ با خوارج در ساعتى كه امام انتخاب كرده بود نهى كرد (= نهج ج 1 ص 147). ابن طاووس با استناد به المبرد، منجم مذكور را " عفيف بن قيس الكندى