ابن طاووس جاذبه خاصى داشته است زيرا وى بخش نخست ملاحم را تنها بعد از 6 سال از سقوط بغداد نوشته است. در طرائف 1 (ص 186) از كتاب الفتن ابن تميمي ياد شده و همان عبارت در طرائف * (برگ 44 - پ) وطرائف * * (برگ 56 - پ) از " كتاب المعين " از ابن التميم نقل شده است. روشن است كه اين متن تحريف شده است و احتمالا اين ارجاع مربوط به كتاب نعيم است. ابن طاووس مى گويد كه اين تأليف مشتمل بر احاديث چندى است درباره ملكى كه نام مهدى [ع] را در وقت ظهور ندا خواهد داد. اين گونه احاديث در مواضع مختلفى در كتاب الفتن نعيم يافت مى شود (نك‍: بويژه الملاحم والفتن ص 47 - 49 / 53 - 56).
155. * + كتاب الفتن / أبو صالح السليلى بن احمد بن عيسى بن (ال‍) شيخ الحسائي (يا:
الحساني) (زندگى اوائل قرن چهارم) ذريعه 16 / 112 ش 174 الملاحم والفتن 15 / 17، 83 - 93 / 93 - 104، 95 - 126 / 106 - 139 نسب مؤلف به اشتباه الحسالى يا السائى (در ذريعه) آمده است; از نسب وى چنين بدست مى آيد كه وى نوه ء عيسى بن (ال‍) شيخ بن السليل (م 269) (درباره او نك‍: دائرة المعارف چ 2 مقاله " عيسى بن الشيخ " [از: Canard. M] و فرزند احمد بن عيسى (م 285) است كه مدتى حاكم ديار بكر بوده است. هيچ شاهدى مبنى بر اينكه او همان محمد بن احمد است كه براى مدت كوتاهى قبل از تسليم شدن به خليفه المعتضد در سال 286 جانشين پدرش به عنوان حاكم ديار بكر بوده وجود ندارد. مؤلف گر چه سنى بوده اما احيانا از عالمان شيعه نقل مى كرده است.
نقلهايى از اين تأليف، قسمت عمده‌اى از بخش دوم كتاب ملاحم را تشكيل مى دهد. ابن طاووس در ملاحم والفتن (15 / 17، 84 / 94) مى گويد كه وى از نسخه دستنويس مؤلف كه در مدرسه‌اى مشهور به تركي (يا: مزكى)، در بخش غربي واسط، استفاده كرده است (مق‍ 40. P, Lands, Le Strange). تاريخ نسخه ء دستنويس مؤلف 307 بوده; اين به احتمال اشتباه است زيرا سليلى به تخريب مسجد براثا در بغداد به