كه فرزند، كتاب پدر را روايت كرده باشد، اما چون ظاهرا هيچكدام از اين دو كتاب باقى نمانده نمى توان چنين مطلبى را اثبات كرد. سعد 248 = برگ 10 - ر (آيه 213 بقره).
161. * * غريب القرآن ب‍ (يا: ل‍) شواهد الشعر / عبد الرحمن بن محمد الازدي (زندگى در اوائل قرن سوم) ذريعه 16 / 48 ش 197 سعد السعود 19، 221 عنوان تأليف و نام مؤلف از سعد گرفته شده; در ذريعه " غريب القرآن " آمده است. در طوسى شرح زير را ارائه مى دهد: (فهرست ص 45 ش 61; مق‍: معالم ص 27 ش 139) ابان بن تغلب (م 141) كتاب غريب القرآن كه شواهدى از شعر داشت تأليف نمود.
تأليفات ديگرى (گويا تفسيرى، گر چه طوسى ظاهرا آن را تصريح نكرده) به توسط محمد بن السائب الكلبى (م 146) (مق‍: -> تفسير [الكلبى]) وابو روق عطيه بن الحارث (در باره ء وى نك‍: ابن سعد 6 / 369، در آنجا او را صاحب التفسير مىنامد; تهذيب 7 / 224; در رجال ابن داود [ص 234] او را به عنوان تابعي متمايل به امام على [ع] و با نسبت همداني توصيف شده است; نيز مق‍: قزويني 1 / 118) تأليف شده است.
عبد الرحمن بن محمد ازدى كوفى اين چند كتاب را در يك كتاب (كه طوسى به آن به " عنوان المشترك " اشاره مى كند) فراهم آورده و موارد اتفاق و اختلاف اين سه مؤلف را شرح داده است. گزارش نجاشى (ص 12 ش 7) مختصرتر است; او تنها يادآور شده است كه هر سه كتاب (كتاب تفسير ابان، كلبى وابو روق) در يك كتاب گردآورى شده اما مؤلف را محمد بن عبد الرحمن بن فنتى مىنامد (روشن نيست كه كداميك از اين اسامى درست است. من همان را كه ابن طاووس ياد كرده در عنوان اين شماره آوردم).
تأليفى كه نجاشى وطوسى از آن ياد كرده اند در سعد ص 19، 221 نقل شده است. نقل سعد 221 از جزء دوم كراسه اول برگ 5 - ر (28 مريم آيه: يا اخت هارون) اخذ شده است.