ابن طاووس از اين تأليف، به توسط برهان ابن شهر آشوب نقل مى كند.
134. * * فضل العقيق والتختم به / أبو محمد قريش بن السبيع (يا: سبيع) بن (ال‍) مهناء العلوى المدنى (م 620) ذريعه 16 / 270 ش 1134 الامان 38 - 39 / 51 - 52 بحار الانوار 92 / 321 = مستدرك 3 / 293 [ند فلاح].
مؤلف در كودكى از مدينه به بغداد آمده و براى مدتى كتابدار كتابخانه ء تربت سلجوقيه بوده است. نك‍: انوار ص 136 (به نقل از جلد منتشر نشده وافى صفدى); رياض 4 / 394 - 395، از آنجا اعيان 43 / 20. صفدى اشاره بدين دارد كه قريش شيعه‌اى بوده كه تظاهر به تسنن مى كرده است (كان يظهر التسنن); در حقيقت افندي وآقا بزرگ در كتابهاى خود او را شيعه به شمار مى آورند. آقا بزرگ به امان وفلاح السائل استناد مى كند; قريش استاد ابن طاووس بوده است اما من نتوانستم اين را اثبات كنم. نيز نك‍:
-> كتاب المرشد.
مورد نقل شده در فضيلت انگشترى‌هاى داراى عقيقى است كه انسان را از هر نوع خطرى حفظ كرده و رضايت خداى را فراهم مى سازد. علاوه بر نقلى كه در بحار آمده، در رياض، مستدرك چاپ سنگى (چ 3 ص 483) و ذريعه نيز آمده كه در فلاح السائل از آن نقل شده است.
135. * كتاب (فضل) الدعا / أبو القاسم سعد بن عبد الله بن ابى خلف الاشعري القمى (م 299 يا 301) ذريعه 8 / 182 ش 715 الامان 3 / 19 فتح الابواب 132، 139، 142 - 143، 250 (ش 1) بحار الانوار 86 ص 268 [ند فلاح 222 / 202]