بحار الانوار ج 2 ص 161 [ند: الاجازات] اقبال 324 - 325 / 81 - 82 در باره ء مؤلف نك‍: كشى صص 488 - 489; طوسى، فهرست صص 75 - 76 ش 162. اين تأليف به معناى اصطلاحى اصل نيست. مق‍:
68. n, 137 - 136. pp, " Usul ", Kolhberg در اقبال اين تأليف به عنوان " اصل " شناسانده شده است، ابن طاووس مى گويد از نسخه‌اى كه تاريخ 373 بر آن بوده بهره برده است. مورد نقل شده دعاى سحر ماه رمضان است. در يكى از عبارتهاى فتح الابواب نيز، به اين تأليف، به عنوان اصل اشاره شده است. اين عبارت در فتح الابواب نيامده، اما در بحار 91 / 257 آمده است; ابن طاووس در فتح مى گويد: نسخه ء مورد استفاده تاريخ ربيع الاول 314 را داشته است. در اين صورت او دو نسخه مختلف از اين تأليف را ملاحظه كرده است. مورد نقل شده در اجازات (بحار از منية المريد شهيد ثانى) مشتمل به رروايتى از امام صادق [ع] از كتاب حسن محبوب است كه احتمالا (و نه قطعا) همان كتاب " اصل " مى باشد.
57. * * اصل / هشام بن سالم الجواليقى (زندگى در ميانه ء قرن دوم) ذريعه 2 / 167 ش 617; 6 / 371 ش 2326 غياث سلطان الورى 5 اقبال 104 / 627 نك‍: 144. p. " Usul ", Kolhberg. درباره‌ء آراء اين متكلم مقتدم شيعى نك‍: Madelung . 125 - 122, pp, " Contribution " ابن طاووس از نسخه مورخه 373 بهره برده است.
مورد نقل شده روايتى از هشام است كه مستقيما از امام صادق [ع] نقل مى كند.
58. * * اصل / أبو المغراء حميد بن المثنى العجلى (زنده در اواخر قرن دوم) ذريعه 11 / 148 ش 565; 6 / 327 ش 1857 الملاحم والفتن 174 / 191