محمد بن على الهمداني القزويني شاگرد منتجب الدين و خواجه نصير الدين طوسى در " كتاب تخصيص البراهين نقض المسألة في الامامة من كتاب الاربعين تصنيف فخر الدين الرازي " (ذريعه 4 / 4 ش 8). علامه ء حلى اين كتاب را مى شناخته (نك‍: الاجازة الكبيرة لبنى زهرة الحلبي، بحار 107 / 128) اما نشانى وجود ندارد كه ابن طاووس از آن آگاهى داشته باشد. براى حمله شديد مجلسى به عنوان " الرازي الناصبي " نك‍: بحار الانوار 35 / 383 - 385. گاهى نيز او را " فخر هم الرازي " (مث‍: بحار 35 / 394) و " امام النواصب " (بحار 36 / 33) مى خواند 47. * * كتاب العرض على المجالس / أبو جعفر محمد بن على ابن بابويه (م 381) ذريعه 2 / 315 ش 1251، 15 / 245 [ش ند] فلاح السائل 266 / 241 - 242 ارتباط ميان امالي ابن بابويه والعرض على المجالس (يا: عرض المجالس) نياز به شرح بيشترى دارد; قديمى‌ترين فهرست آثار ابن بابويه فهرستى است كه نجاشى و طوسى بدست داده اند; طوسى از هيچكدام از اين عناوين ياد نكرده اما نجاشى (ص 389) تنها از كتاب العرض على (في) المجالس آگاهى داده است. نخستين مؤلفى كه به امالي اشاره كرده ابن شهرآشوب در معالم (صص 111 - 112 ش 764) است; ابن شهرآشوب از العرض نيز ياد كرده (كه محتملا به اشتباه) در نسخه چاپى " العوض عن المجالس " آمده است (معالم ص 112). عنوانى كه ما ياد كرده‌ايم در فلاح ص 266 / 241 آمده است.
عنوان " مجالس " اولين بار در دوره ء صفوي ياد شده و به صورت يك عنوان جانشين براى " امالي " به كار رفته است. مجلسى در مقدمه ء بحار به تأليف ابن بابويه با عنوان كتاب الامالى يا المجالس (بحار 1 / 6) اشاره كرده و در طول كتاب نام آن را هر بار با يكى از آنها رد آورده، از اولى با رمز " لى "، و از دومى با عنوان " مجالس صدوق " يا " كتاب المجالس " ياد كرده است; براى مثال بحار 10 / 393 - 405 (باب 25 = امالي صص 571 - 584 (مجلس 93). محقق بحار نشان داده است كه نقلهاى متعددى از مجالس صدوق در نسخه چاپى امالي آمده است. مواردى را نيز مى توان نشان داد كه