به خصوص در مواردى كه چند استدلال براي يك مطلب آورده مى شد استدلالات ضعيف و سطحى، فراوان به چشم مى خورد. اين نكته مخصوصا در آثار برخى از فقهاء مشهور به خوبى جلب توجه مى كند.
فرق ومشخصه ديگر فقه كركى، بذل توجه خاص به پاره اى مسائل است كه تغيير سيستم حكومتى و به قدرت رسيدن شيعه در إيران به وجود آورده بود. مسائلي از قبيل حدود اختيارات فقيه، نماز جمعه، خراج ومقاسمه و نظائر آن كه پيش از اين تغيير به خاطر عدم ابتلاء، جاى مهمى در فقه نداشت اكنون مورد توجه بسيار قرار مى گرفت. كركى شخصا اين مسائل را در آثار فقهى خود مانند جامع المقاصد وتعليق الارشاد وفوائد الشرايع به تفصيل مورد بحث قرار داده و در برخى از آنها رسائلي مستقل نيز نوشته است.
بيشتر فقهاء و مجتهدان شيعه پس از كركى تا پايان دوره صفوى متأثر از روش فقهى أو بوده اند چه مجموعه حقوقى عميق و متين أو را با استدلالات قوى و محكم در برابر خود داشته اند.
مشهورترين اين فقيهان كه نام و آراء ايشان در مآخذ فقهى نقل مى شود عبارتند از:
حسين بن عبد الصمد عاملي (م 984) نگارنده العقد الطهماسبى و رسائل فقهى ديگر.
عبد العالي بن علي بن عبد العالي كركى (م 993) نگارنده شرح ارشاد.
بهاء الدين محمد بن حسين عاملي (م 1030) نگارنده مشرق الشمسين وحبل المتين واثنى عشريات و مجامع عباسى.
ميرداماد، محمد باقر بن شمس الدين محمد استرابادى (م 1040) نگارنده شارع النجاة سلطان العلماء، حسين بن رفيع الدين محمد مرعشى (م 1064) نگارنده حاشية اى بر الروضة البهية محقق حسين بن جمال الدين محمد خوانسارى (م 1098) نگارنده مشارق الشموس جمال الدين محمد بن حسين خوانسارى (م 1125) نگارنده ء حاشية اى بر الروضة البهية فاضل هندى، محمد بن حسن أصفهاني (م 1137) نگارنده كشف اللثام والمناهج السوية 2. مكتب مقدس اردبيلى - محقق أحمد بن محمد أردبيلى (م 993) نگارنده مجمع الفائدة والبرهان وزبدة البيان در فقه روشى كاملا مستقل و مخصوص به خود داشت كه مكتبى خاص به وجود آورد. مشخصه كار أو اتكاء بر فكر و اجتهاد تحليلي و تدقيقي بدون توجه به آراء و انظار پيشينيان بود. أو اگر چه در أساس فقه تغيير و تحولى به وجود نياورد ليكن دقت هاى خاص وموشكافى ها، و روش آزاد و شجاعت حقوقى أو مكتب وى را كاملا ممتاز ساخت.
گروهى از بهترين فقهاء اين دوره پيرو روش اردبيلى ودنباله رو أو هستند كه مشهورترين آنها اين چند نفرند: