(7) خطبه آن حضرت در منى در تبيين حق اهل بيت سليم بن قيس گويد: هنگاميكه امام حسن (عليه السلام) به شهادت رسيد، بلا و فتنه در ميان امت بسيار شد، و دوستدار خداوندى نبود مگر آنكه ترسان و هراسان بود، و مى ترسيد كشته شود، و يا از شهر اخراج شده و از يكديگر متفرق مى ساختند، و در مقابل دشمنان خداوند آزادانه دست به هر كارى مى زدند، و در اظهار دين خود آزادى كامل داشتند.
يك سال قبل از مرگ معاويه امام حسين (عليه السلام) به حج مشرف شدند، در اين سفر عبد الله بن عباس و عبد الله بن جعفر همراه ايشان بودند، امام مردان و زنان و غلامان بنى هاشم، و نيز ديگر كسانى كه ايشان را مى شناختند را جمع كرد - تا آنجا كه گويد: - حدود هفتصد نفر كه بيشتر آنان از تابعين بودند، و حدود دويست نفر از اصحاب پيامبر گرد آمدند، امام در ميان آنان ايستاد، و پس از حمد و ثناى الهى فرمود:
اين مرد سركش به ما و شيعيانمان ستمهائى را روا داشته، كه آنها را شنيده و ديده و بر آن شاهد بوده ايد و خبر آنها به شما رسيده است،