وشر فاسقان جن و انس را از من دفع كن.
آنگاه آن حضرت در حالى كه چهره اش بسوى آسمان بود و از چشمانشان همانند دو مشك آب مى ريخت، به صداى بلند گفت:
اى شنواترين شنوندگان، اى بيناترين بينندگان، و اى سريع ترين حساب رسان، و اى مهربان ترين مهربانان، بر محمد و خاندانش آقايان با ميمنت درود فرست، و خدايا از تو مى خواهم حاجتى را كه اگر عطا كنى آنچه منع نمائى به من زيان نمى رساند، و اگر محرومم دارى آنچه بدهى به من سودى نمى رساند، از تو مى خواهم كه مرا از آتش آزاد سازى، معبودى جز تو نيست، يگانه اى و شريكى ندارى، فرمانروائى از آن توست و ستايش تو را سزاست، و تو بر هر كار قادرى، اى پروردگار اى پروردگار.
روايت شده كه آن حضرت بعد از اين دعا مكررا مى فرمود: اى پروردگار اى پروردگار، و كسانى كه در گرداگرد ايشان بوده و شاهد خواندن ايشان بودند، از دعا كردن به خودشان باز مانده و دعاى ايشان را گوش كرده و آمين مى گفتند، و به همين اكتفا كرده بودند، آنگاه صداهايشان به گريستتن با ايشان بلند شد و خورشيد غروب كرد، و مردم به همراه آن حضرت از منى كوچ كردند.