محرم 663 در حله به اتمام رسانده است. در چاپهاى قابل دسترس، تاريخى كه در آن، بخش دوم به اتمام رسيده (وكان آخر تعليقه) پنج شنبه 13 ذى حجه 682 مى باشد كه به روشنى خطاست (بجاى 662؟) (الملاحم والفتن 126 / 139). هيچ ‌گونه جزئياتى در باره ء تأليف بخش سوم بدست نيامده است. همه ء فصول عمدتا مشتمل برگزيده‌اى از كتابهايى است با عنوان كتاب الفتن از نعيم بن حماد، أبو صالح السليلى و زكريا بن يحيى النيشابوري، به ترتيب، (نك‍ -> فهرست). به دنبال آن، ملتقطي آمده كه به پايان كتاب ضميمه شده است (الملاحم والفتن 151 - 181 / 167 - 198) (نه بعد از هر بخش " تشريف " آن گونه كه الخرسان در مقدمه ء فلاح 2 ص 19 گفته است). بسيارى از حكايات و رواياتى كه در اين كتاب آمده مربوط به " فتن " مى باشد. انضمام اين ملتقط به اصل كتاب كار معقولى به نظر مى رسد. ابن طاووس ظاهرا در ابتداء در نظر نداشته تا آن را به ملاحم ضميمه سازد، او در حين توصيف محتواى اصل كتاب يادى از ملتقط نمى كند (الملاحم 14 - 15 / 16 - 17). اما از شواهد داخلى به اثبات رسيده است كه ابن طاووس (نه تلخيص كننده) آن را بدين گونه شكل بخشيده و ملتقط را به ملاحم منضم ساخته است: در يك مورد در ملتقط (الملاحم 156 / 172) او به حكايتى در باره ء طول حكومت فرعون اشاره مى كند و در باره ء آن مى گويد پيش از اين همين مطلب در كتاب آمده است. اين ارجاع به احتمال قوى اشاره به الملاحم ص 105 / 116 - 117 مى باشد. ظاهرا آغاز ملتقط سقط شده است.
نسخه‌اى از ملاحم كه به خط خود ابن طاووس بوده در دست برادر زاده‌اش عبد الكريم قرار داشته و وى حواشى خود را بر آن افزوده است. غياث الدين عبد الكريم بن على بن يحيى الحلى عالم امامى در سال 705 آن نسخه را خريدارى كرد و پس از وفات وى در 750 به فرزندش عبد الرحيم رسيد و بعد از وى در دسترس نوه ء او لطف الله (م. ح. 800) قرار گرفت (رياض 3 / 181 - 182; حقائق 117 - 119). اين نسخه را عبد الله افندي ديده و او دستخط زيباى عبد الكريم را با دستخط بد عمويش مقايسه مى كند (رياض 3 / 169، چون اين يكى از آخرين تأليفات ابن طاووس بوده، اين گفته درباره‌ء دستخط مى توانست نشانگر از پيرى او بوده باشد). به گفته ء آقا بزرگ اين نسخه ء